سخنران اصلی این میزگرد،
بروس جونز Bruce
Jones از
اعضای ارشد موسسه بروکینگز و مدیر پروژه استراتژی و نظم بین‌المللی Project on International Order
and Strategy (IOS)
بود.
بروس جونز
استروب تالبوت Strobe Talbott رئیس موسسه بروکینگز، کاتلین هیکس Kathleen Hicks معاون مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل
آمریکا و روبرت کاگان Robert
Kagan عضو ارشد مدیر پروژه استراتژی و نظم بین‌المللی
دیگر اعضای میزگرد بودند.
روبرت کاگان
استروب تالبوت، رئیس انستیتو بروکینگز
جونز در این میزگرد اظهار داشت که ائتلاف بین‌المللی که پشتیبان مذاکرات کشورهای 1+5 با ایران بود، نمونه‌ای از مفهوم تنش میان رقابت و بازدارندگی است. او در توصیف این عبارت، افزوده که کشورهای مذاکره‌کننده لزوما متحد یکدیگر نیستند، اما آنها بر یک منطق محوری، توافق دارند.
این کارشناس روابط بین‌الملل گفته است: همکاری چین و روسیه در مذاکرات هسته‌ای با ایران، به خاطر علاقه آنها به غرب نبود، بلکه به خاطر منافع آنها بود و یکی از منافع آنها اجازه ندادن به ایران برای دسترسی به بمب هسته‌ای و دیگری، پیشگیری از بسته شدن تنگه هرمز بود.
جونز در ادامه ادعاهای همیشگی مقامات آمریکایی را تکرار کرده که تحریم‌های ناشی از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و مصوبات اتحادیه اروپا، تاثیر چندانی بر ایران نداشت و این تحریم‌های مالی یک‌جانبه خزانه‌داری آمریکا بود که ایران را بر سر میز مذاکرات آورد.
او گفته است: هر چند تمایل به رفع تحریم‌ها و کاهش فشارها علیه ایران، به وجود آمده است، اما جامعه بین‌الملل نباید صرفا به خاطر امضای یک تفاهم‌نامه، تحریم‌ها را کاهش دهد، بلکه باید این اقدام را به اجرای آن توافق، منوط سازد.
استروب تالبوت رئیس موسسه بروکینگز نیز درباره مشارکت روسیه در مذاکرات هسته‌ای با ایران اظهار داشته که نباید تصور کرد که روسیه برای همیشه از این مذاکرات، حمایت می‌کند. او معتقد است اگر اقتضای فعالیت‌ها برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب هسته‌ای، حصول یک پیروزی بزرگ دیپماتیک برای آمریکا باشد، روسیه با آن فعالیت‌ها مخالفت خواهد کرد.
روبرت کاگان نیز درباره پیش‌بینی موفقیت رئیس‌جمهور ایران گفته است: حتی اگر روحانی در تلاش‌هایش برای اقناع جامعه بین‌الملل برای پذیرش دوباره ایران، موفق شود، اما او در نهایت در اقناع دولت داخلی ایران برای چنین کاری، موفق نخواهد شد. او از یک طرف باید آمریکایی‌ها را قانع سازد که مثلا عملیات x را انجام دهند و از سوی دیگر باید دولت خود را راضی کند که عمل متقابل y را انجام دهند که یک موازنه بسیار سخت است.
